آموزش انرژیهای تجدید‌پذیر در ایران

توجه به انرژیهای تجدیدپذیر به عنوان جایگزین انرژیهای فسیلی، باعث توسعه علمی و فنی کشورهای مختلف در این زمینه شده است. دانش انرژیهای تجدیدپذیر شامل مجموعه‌ای از علوم و فنون مهندسی است که ماهیت میان رشته‌ای آن‌را آشکار می‌کند. با توجه به گستردگی منابع تجدیدپذیر مانند انرژیهای خورشیدی، باد، زیست توده و زمین گرمایی در ایران، گسترش آموزش و پژوهش به همراه صنعت و فناوری در این زمینه امری اجتناب ناپذیر است. در این مقاله، ابتدا ضرورت آموزش انرژیهای تجدید‌پذیر به عنوان یک رشته میان رشته‌ای و با توجه اهداف سند جامع علمی کشور، یعنی تربیت نیروی انسانی توانا در تولید علم و فناوری، مورد بحث قرار می‌گیرد. سپس، مروری بر تجارب و برنامه‌های آموزش انرژیهای تجدید‌پذیر در چند کشور جهان و مقایسه‌ای با برنامه‌های در حال اجرا در دانشگاههای ایران صورت می‌گیرد. در پایان، راهکارها و پیشنهاداتی در زمینه آموزش انرژیهای تجدید‌پذیر که توسعه پایدار را در پی داشته باشد، ارائه می‌شود.